Duimbasis instabiliteit

Het duimbasis gewricht heeft een typische zadelvorm welke zorgt voor een grote bewegingsvrijheid van de duim. Het gewricht wordt gevormd door het eerste middenhandsbot (os metacarpale 1) en een handwortelbot (os trapezium). Deze botten worden verbonden door gewrichtsbanden die ligamenten worden genoemd. Samen met het gewrichtskapsel geven de gewrichtsbanden stevigheid. Het kapsel en de gewrichtsbanden van het duimbasis gewricht zijn relatief slap. Hierdoor heeft het gewricht en dus de duim een grote bewegingsvrijheid. Deze ‘slapheid’ van het kapsel en de gewrichtsbanden maken dit gewricht echter ook kwetsbaar voor instabiliteitklachten. Het risico op instabiliteitklachten wordt dan ook vergroot door een aangeboren slapte van de gewrichtsbanden, een trauma in het verleden of een luxatie (uit de kom schieten) in het verleden.

Bij duimbasis instabiliteit kunt u last hebben van:

• Regelmatig deels uit de kom schieten van de duim.

• Zeurende pijn aan de basis van de duim.

• Onvermogen om dingen vast te houden.

• Toename van de klachten bij activiteiten waarin een knijpbeweging wordt gemaakt (potten opendraaien en schrijven).

U bespreekt uw klachtenpatroon met de arts en er wordt lichamelijk onderzoek uitgevoerd. In geval van verdenking op een duimbasis instabiliteit wordt een röntgenfoto gemaakt en soms aanvullend een CT scan.

Er wordt vaak voor een niet-operatieve behandeling gekozen indien een duim uit de kom is geweest. Een niet-operatieve behandeling bestaat uit handtherapie (spalktherapie en spierverstevigende oefeningen).